Гордост и одговорност е да се биде дел од Венециското биенале
Интервју со Роберт Јанкулоски, професор на „Еуропа Прима“ и претставник на Македонија на 59. Венециско биенале на уметноста каде заедно со сопругата Моника Мотеска и во соработка со Националната галерија на Македонија се претставија со проектот „Пејзажно искуство“. Во интервјуто тој зборува за впечатоците и доживувањата од учеството на најголемиот и најстар настан од областа на визуелните уметности, за својата професорка дејност, како и за плановите за во иднина
МАРИЛИ: Неодамна заврши 59. Венециско биенале на уметноста на кое Вие учествувате заедно со Вашата сопруга Моника Мотеска и со Националната галерија на Македонија со проектот „Пејзажно искуство“ (Landscape Experience). Какви се Вашите севкупни впечатоци? 
ЈАНКУЛОСКИ: Деновиве се вративме од Венеција, пристигнаа и делата. Имавме одлично претставување што се гледа преку реакциите во медиумите и на социјалните мрежи. Исто така, нашиот павилјон секојдневно беше посетуван од неколку стотици посетители. Пред се, задоволни сме од тоа што успеавме да го реализираме проектот без да правиме компромис во изведбата на поставката.
МАРИЛИ: Што претставува „Пејзажно искуство“, за какво дело поточно станува збор, од што се состои и како дојде до соработката со Националната галерија?
ЈАНКУЛОСКИ: Проектот „Landscape Experience“ може да се подели на три концептуални целини. Едната ја сочинуваат фотографии на „токсични пејзажи“, втората е видео инсталација што се состои од видео дело и подна инсталација од 220 воени шлемови обложени со човечка коса и третата е независно видео дело. Со Националната галерија (НГМ) имавме одлична соработка и голема поддршка како од директорката Дита Старова Ќерими, така и од сите вработени во галеријата. Претходниве години и јас и Моника имавме самостојни изложби во НГМ и во соработка со кураторката Ана Франговска понудивме проект за Биеналето што беше прифатен од страна на Управниот одбор и предложен до Министерството за култура. 
МАРИЛИ: Што за еден уметник значи да биде претставник на својата држава и да учествува на еден голем настан како што е Венециското биенале, кои се импресиите што ги носите од директното присуство таму? Што значи тоа за Вашата лична кариера, а што за промоција на самата држава?
ЈАНКУЛОСКИ: Венециското биенале е најголемиот и најстариот настан од областа на визуелните уметности. Секое претставување надвор од границите на Македонија е гордост и одговорност за еден уметник. Да бидете дел од „венециската“ атмосфера е нешто прекрасно, но, да бидете дел од тие што ја креираат, е навистина посебно доживување. Се уште е рано да зборуваме за личните придобивки од учеството на Венециското биенале, но искрено, очекуваме дека следната година ќе добиеме покани за учество на значајни меѓународни изложби како резултат на нашето претставување во Венеција.
МАРИЛИ: Биеналето трае цели осум месеци, но во меѓувреме Вие имавте и други проекти, како што беше и изложбата „Архив на реалноста“ во Риека. Кажете ни нешто повеќе околу тоа! 
ЈАНКУЛОСКИ: Изложбата „Архив на реалноста“ во Ријека ја договоривме уште минатата година, пред да знаеме дека ќе учествуваме во Венеција. Станува збор за една прекрасна фотографска галерија во срцето на градот каде што изложивме 15 фотографии и една видео инсталација. 
МАРИЛИ: Што работите во моментот и какви се плановите за во иднина?
ЈАНКУЛОСКИ: Се обидуваме да се одмориме, но веќе започнавме со подготовки за поставување на проектот „Landscape Experience“ во Скопје. Во април ќе работам како директор на фотографија на долгометражен филм што значи дека од јануари започнуваме со подготовки за снимање, а имаме и најави за поставување на „Landscape Experience“ уште во неколку градови во регионов во текот на следната година. 
МАРИЛИ: Вие сте професор на Катедрата по фотографија на Интернационалниот универзитет „Еуропа Прима“. Дали студентите се само од Македонија или ги има и од странство и постојат ли афирмирани имиња на дипломци од овој универзитет што изградиле кариера во земјава, но и надвор од неа? 
ЈАНКУЛОСКИ: Студентите се претежно од Македонија, но понекогаш имаме и студенти од соседните држави. Има доста талентирани млади луѓе што полека прераснуваат во вистински уметници. Не би можел, а мислам и дека не е фер да издвојам некои имиња бидејќи сите студенти по дипломирањето се развиваат во свој правец.
МАРИЛИ: Вашата сопруга Моника Мотеска е исто така уметник, се занимава со сликарство, фотографија, видео и инсталација. Што значи да се има професионален соработник од областа на уметноста, а истовремено и брачен партнер, како се испреплетуваат во Вашето секојдневие професионалните и приватните односи?
ЈАНУЛОСКИ: Со Моника заедно учествувавме на Биеналето во Венеција, како и на други изложби. Мислам дека е прекрасно да живеете со партнер со којшто работите на заеднички проекти или, пак, си помагате еден на друг во проектите што одвоено ги работите. Најчесто имаме разбирање еден за друг, но, секако, брачните расправии околу секојдневните семејни обврски се присутни без разлика дали сте од иста или различна професија.
Статијата е прочитана 943 пати.
Видео: Избор на најуспешни жени мејаџери 2022
